Þess bið ég þjóðina

Sýnum þessari minnihlutastjórn skilning og stuðning, þess bið ég  þjóðina. Mér sýninst hún vera málefnaleg og ætla sér góða hluti og það sem meira er þá hefur hún vit á að biðja um hjálp þar sem hún telur að aðrir séu henni betur til fallnir að leysa vandann. Það er frábært að fá inn tvo ráðherra sem eru ekki úr röðum forystu þessara flokka. En munum að hún er að vinna við skelfilegar aðstæður, bæði er þjóðfélagið og fjármál landsins ekk burðug og ekki heiglum hent að vera minihlutastjórn við þessar aðstæður. Þau verða að reiða sig á pólítíska andstæðinga sína um að koma málum sínum í gegnum þing. Maður hefði nú haldið að á tímum sem þessum væru pólítíkusar þessa lands yfir það hafnir að togast á um eiginhagsmuni sína og skjólstæðinga sinna en svo virðist því miður ekki vera. Ég hef eftir alveg hreint skelfilega áreyðanlegum heimildum að í gangi séu plott vinstri og hægri hjá framsóknar og sjálfstæðismönnum um hvernig meigi nota þennan stutta tíma fram að kosningum til að koma höggi á vinstri flokkana, sína fram á að þeim sé ekki treystandi fyrir stjórn landsins og ná aftur völdum. Og kannski ekki von, í skjóli þessara flokka hafa auðmennirinir okkar, snillingarnir sem settu okkur á hausinn komist í sínar álnir og fengið að haga sér eins og komir hefur í ljós undanfarið, í næstum 20 ár!  Það liggur vissulega mikið undir að geta haldið því partýi áfram. Framsókn með S hópinn og co á bak við sig og sjálftæðismenn rest (nema Jón Ólarfs og Baug er það ekki, sem tilheyra samfykingunni að mér skilst)virðast ekki hafa nein áhuga á að sleppa hér tökum svo létt. Það virðist því miður svo að flest af þessu liði hugsi meira um eigin hag en þjóðarinnar, eins og berlega hefur komið í ljós, fyrir þeim liggur verðgildi okkar í því hvað við erum góðir neytendur og skattþegnar, ekkert annað.

Ég bið fólkið heima að ætla þessari stjórn ekki að vinna kraftaverk á þeim þremur til fjórum mánuðum sem hún lifir og MUNA! EKKI GLEYMA því ástandi sem sjálfstæðismenn og framsóknarmenn sköpuðu hér með hjálp skjólstæðinga sinna, eða trúa þeim fagurgala sem verður viðhafður þegar nálgast kosningar. 

Ég tek ofan fyrir Steingrími og hans fólki að skorast ekki undan ábyrgð á þessum erfiðu tímum. Hans flokkur og frjálslyndir kannski, eiga minnsta sök á því hverning komið er. Ég hef aldrei heyrt um að neitt auðvald standi á bak við Vinstri-Græna, enda myndi ég ekkert skilja í þeim auðmanni sem reynda að gera atkvæði sitt gildugt innum dyr vinstrisinnaðs umhverfisflokks. Munum að VG hefur staðið vaktina og hrópað varnaðarorð gegn þessu ástandi gegnum árin. Steingrímur kom með hugmynd að þessu stjórnarfyrirkomulagi fyrir síðustu stjórnarmyndunarviðræður og þá þótti framsókn hún fráleit. Nú hins vegar sjá þeir möguleika á að hafa áhrif og geta sett skilyrði fyrir sína hagsmunaðila. 

Ég vil sjá nýtt og ferskt stjórnmálaafl á Íslandi, ómengað að innbyrðis deilum, sandkassaslagsmálum og pólítískum flokkadráttum. Ólitað af kolkrabbanum, S-hópnum, götustrákunum, Ice og group og hvað sem þetta heitir allt saman. Hreinsum þetta lið út!

Slíkt afl ætti að mynda ríkisstjórn eð VG, þá gæti miðlað af sinni pólítísku reynslu (ekki pólítískri slægð eða undirferli) til þess nýja og ferska fólks sem inn kæmi.

Ég hef áhyggjur af þjóð minni. Hún hefur alltaf verið fljót til. Fljót til að hjálpa, fljót til að vinna, fljót til að skemmta sér, fljót til að GLEYMA og fljót til að trúa. (Hver man ekki eftir því þegar framsókn bætti við sig 10% fylgi um árið á síðustu metrunum með að lofa fíkniefnalausu Íslandi og 30000 tonna þorskkvóta sem var aldrei til)

Stöndum í lappirnar og sjáum í gegnum erfiðleika þessarar stjórnar og það lýðskrum sem verður viðhaft fyrir næstu kosningar.

 Hægri menn hafa fengið 17 ár, gefum félagshyggjuflokkunum meira en 4 mánuði

Áfram Ísland

Ríkisstjórnin kynnt í dag

Til varnar stríðshrjáðum á svæðinu frá Miðjarðarhafi að ánni Jórdan

Þetta er ritað sem svar við grein sem skólabróðir minn úr MA Sveinn Tryggvason ritar á bloggsíðu sinni og ber nafnið Til varnar Ísrael. Ég mæli með því að fólk lesi þá grein og ummæli um hana áður en það les þessa grein.

http://sveinnt.blog.is  

 

Já, það er ekki að ráðast á garðinn þar sem hann er lægstur að blanda sér í umræðuna um deiluna um Palestínu. En ég hvet alla til að kynna sér söguna um þetta svæði vel áður en þeir dæma ástandið eins og það er í dag. Það er auðveldara en margur heldur, þökk sé hinu stórkostlega vefriti wikipedia. Farið þangað og sláið in Palestine. Lesið svo allar tengigreinar sem þið komist yfir.  Það eina sem ber að hafa í huga að wikipedia er ekki heilagur sannleikur um neitt. Hún er skrifuð af venjulegu fólki eins og mér og þér, betra er að lesa greinar sem vitnað er í á henni.

Hér að framan er margt gott sagt og eins og gengur í bloggheimum er líka talsvert af ómálefnalegum reiðiköstum, og ekki að undra kannski, þetta stríð er eins og önnur, ógeðfellt.

Ég bý sem stendur í London og hef reynt að kynna mér þessi mál eins og ég get, maður getur eiginlega ekki annað, ég er með bæði Aröbum og Gyðingum í bekk og þessi mál eru afar fyrirferðamikil hér.

Til að mynda hef ég farið á fundi og fyrirlestra hjá þessum félagsskap hér.

Not in our name http://www.nion.ca/

Þetta er félagsskapur gyðinga, stofnaður að gyðingum sem lifðu af veru í fangabúðum nasista í seinni heimstyrjöldinni. Þeir halda því fram að það sem stjórnvöld í Ísrael séu að gera núna á hlut Palestínu-Araba sé af nákvæmlega það sama og Nasistar gerðu við gyðinga. Á þeim fyrirlestri sem ég sótti hjá þeim var verið að bera saman Gyðinga-Gettóið í Varsjá og Gaza. Eini sjáanlegi munurinn er nálægðin við Egypta, sem hafa stundum opnað landamæri sín yfir til Gaza þegar allt hefur um þrotið og það að “tæknilega” eru leiðir út fyrir Palestínumenn, gegnum varðhlið Ísraelsmanna. Skilyrðin fyrir inn og útgöngu eru hins vegar ekki í neinum tengslum við neitt mannlegt.

Ég tók þátt í þessum mótmælum:

http://www.indymedia.org.uk/en/2009/01/418382.html

Ég hef verið á fundi með þessu liði:

http://www.worldrevolution.org.uk/index.php?id=158,0,0,1,0,0

Og ég hef líka farið á fundi í skólanum mínum þar sem allir aðilar hafa fengið að tjá sig um málin, og ég verð að segja, að jafn mikið og mig langar að vera hlutlaus, þá hafa talsmenn Ísraels komið langverst út úr þeim umræðum. Þeir enda alltaf á sínu síðasta haldreipi til réttlætingar gjörðum sínum; Biblíunni.

Ég þekki Svein, hann er góður drengur og ég veit að honum gengur gott eitt til með skrifum sínum og leitt að menn skuli vera að ráðast á hans persónu fyrir þau, það er algjör barnaskapur.

Þegar ég les um sögu svæðisins er finnst mér ljóst að það getur ekki á nokkurn hátt talist eign Ísraelsmanna frekar en annarra. Eina haldreipi þess er loforð guðs Ísraelsmanna um fyrirheitna landið, sem er nokkurn vegin þar sem Palestína/Ísrael er núna, það fer svolítið eftir því hver túlkar, sumir vilja meina að Líbanon sé hluti af fyrirheitnalandinu, sumir að hluti af Egyptalandi, allt að Níl, sumir að hluti af Jórdaníu eigi að teljast með. 

... Reyndar finnst mér alltaf svolítið skrítið að það virðist oft gleymast að meira að segja samkvæmt gamla testamentinu eru gyðingar og palestínumenn bræður. Abraham gat Ísmael fyrst utan hjónabands með konu að nafni Hagar og frá honum eiga arabar á svæðinu að vera komnir. Síðan gat hann hann Ísak með Söru og frá honum eiga gyðingar að vera komnir. Fyrir mér er biblían frábær bók, full af skemmtilegum ævintýrum og tilraunum fræðimanna þess tíma til að henda reiður á veröldinni sem þeir bjuggu í, en hvað sem mér eða öðrum finnst um það, þá hefur það verið staðfest á síðustu árum með nýjum uppgötvunum í erfðafræði að Palestínu- arabar og gyðingar eru náskyldir, það finnast erfðaefni í gyðingum sem einnig finnast í evrópubúum en ekki í palestínumönnum og það finnast erfðaefni í palestínumönnum sem finnast í aröbum en ekki í gyðingum, að örðu og langstærstu leiti eru erfðaefni þeirra eins. Um þetta er auðvelt að fræðast á netinu.  Þannig að sama hvort menn trúa á vísindi, biblíuna eða eru opnir fyrir hvorutveggja er þetta staðreynd. Mér finnst því alltaf skondið að verið sé að gera svona stórkostlega upp á milli afkomenda Abrahams og raunar finnst mér afar erfitt að réttlæta yfirgang okkar vesturlandabúa um allan heim í skjóli þess að okkar trúarbrögð séu öðrum æðri. Nýlendustefnan og krossferðirnar og allt þar á milli eru ljót saga.

Heimildir um veru Palestínumanna á þessu svæði eru aldagamlar og litlu yngri en heimildir um veru gyðinga þarna. Að fara þarna fram með offorsi með sagnfræðilegan rétt gyðinga á landsvæðinu er því hæpið. Hvað þá í ljósi einhverra trúarbragða. Værum við þá ekki líka komin á helvíti hálan ís, með til dæmis rétt Indjánana í Ameríku? Eða jafnvel rétt Íra á Íslandi?

Palestínumenn og Ísraelar hafa búið saman á þessu svæði frá örófi alda og stríð milli þeirra í raun fátíð fyrr en eftir stofnun Ísraelsríkis 1948. Hins vegar hafa sjaldan liðið meira en 100-200 ár milli þess sem þetta svæði hefur skipt um drottnara, Rómverja, Persa, Ottoman veldið og svo mætti lengi telja. Um allt þetta má lesa á wikipedia. 

Eftir að Ottoman veldið líður undir lok eftir fyrri heimstyrjöld og fram að stofnun Ísraelsríkis réðu Bretar því landsvæði sem nú er Palestína. Reyndar talvert stærra svæði því eins og vesturvelda var háttur skiptu Bretar og Frakkar þessu svæði upp með reglustriku nánast. En breska Palestína leit svona út um 1923.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:BritishMandatePalestine1920.png

Árið 1917 gaf Arthur Balfour, fyrrum forsætisráðherra Breta og þáverandi sendiherra út yfirlýsingu svohljóðandi um stofnun ríkis fyrir gyðinga:

 "view with favour the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people" with the understanding that "nothing shall be done which may prejudice the civil and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and political status enjoyed by Jews in any other country."

Hér er svo kortið af Palestínu þar sem sýnd er tillaga Sameinuðu þjóðanna af skiptingu landsvæðisins milli Gyðinga og Araba frá árinu 1947

http://en.wikipedia.org/wiki/File:UN_Partition_Plan_Palestine.png

Þetta er talsvert frábrugðis skiptingunni eins og hún er í dag ekki satt?

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/8c/Southeast_mediterranean_annotated_geography.jpg

Og nota bene, Ísrael innlimaði Gólan-hæðir í ríki sitt árið 1981 á þeim forsendum að tryggja landamæri sín og vernda íbúa Ísraels. Þetta gerðu þeir í trássi við alþjóðasamfélagið sem hefur enn ekki viðurkennt að Gólan hæðir tilheyri Ísrael, en eins og oft áður og síðan, aðhöfumst við ekkert gegn Ísraelsmönnum.

Sameinuðu þjóðirnar skilgreina þá Palestínumenn sem misstu land sitt, voru fluttir um set eða fluttu sig um set vegna þrýstings frá Ísrelsmönnum á árunum 1946-1948, sem flóttamenn, jafnvel þótt þeir búi ekki eða hafi aldrei búið í flóttamannabúðum. 4. Milljónir Palestínumanna falla í þann flokk. Það eru næstum allir Palestínu-Arabar (talið er að um 1,4 milljónir búi á Gaza svæðinu, 2,4 á Vesturbakkanum og um 1,3 milljónir í Ísrael).

Það sem í raun gerðist á þessum tíma var típískur vestrænn yfirgangur. Í ljósi trúar okkar á hinn eina rétta guð og með biblíuna sem kyndil færðum við heila þjóð til og frá, tókum þau lönd sem okkur fannst rétt og settum aröbum afarkosti, að færa sig, gerast ísraelskir ríkiborgarar ellegar vera færðir.  Af kynningu minni af þessu öllu fæ ég hvergi séð að Arabar hafi, fram að þessu haft neitt sérstaklega á móti gyðingum, meira en fólki af öðrum kynþáttum, þeir höfðu hins vegar mikið á móti stofnun Ísraelsríkis og því hvernig að því var staðið. Í hönd fóru nokkur blóðug stríð sem hægt er að lesa allt um á wikipedia með lítilli fyrirhöfn.
 
Þá erum við komin í nútíman. Mér finnst bara erfitt að ræða hann án þess að skoða uppruna málsins. Síðan að Ísraelsríki var stofnað hefur ýmislegt gerst, flest miður fallegt. Báðir aðilar hafa gert sig seka um ljóta hluti sem hafa komið í veg fyrir varanlegan frið. Þannig var það til að mynda að eftir sex daga stríðið komust Egyptar og Ísraelar að samkomulagi um að Ísraelar skiluðu Egyptum aftur Sínaískaga sem þeir unnu af þeim í stríðinu gegn því að Egyptar, fyrstir Arabaþjóða að ég best fæ munað, viðurkenndu Ísraelsríki. Þriðju hluti samkomulagsins var að Ísraelsmenn viðurkenndu ríki Palestínu-Araba. Fyrstu tvö atriðin gengu eftir en Ísraelsmenn gengu á bak orða sinna með þriðja atriðið.

Margir voru og eru enn reiðir Yasser Arafat fyrir það sem hann gerði í kringum Camp David viðræðurnar um  árið 2000. Þetta er raunar eina alvöru tilboð Ísraelsmanna um stofnun ríkis Palestínumanna. Hvort það er sanngjarn er illt að spá, ég er ekki viss um að ég myndi ganga að því, ekki nema kannski sem neyðartilraun til að koma á friði. Friður held reyndar að hefði aldrei komist á með þessu, til þess eru of sterk öfgasamtök í röðum beggja deiluaðila.

Þetta er að finna á wikipedia

Arafat continued negotiations with Netanyahu's successor, Ehud Barak, at the Camp David Summit in July 2000. Due partly to his own politics (Barak was from the leftist Labor Party, whereas Netanyahu was from the rightist Likud Party) and partly due to insistence for compromise by President Clinton, Barak offered Arafat a Palestinian state in 73% of the West Bank and all of the Gaza Strip. The Palestinian percentage of sovereignty would extend to 91% (94% excluding Jerusalem) over a ten to twenty-five year period. In exchange for the withheld areas of the West Bank where the main Israeli settlement blocks were situated, Barak offered the equivalent area in the Israeli Negev desert. Also included in the offer were the return of a small number of refugees and compensation for those not allowed to return. Arafat rejected Barak's offer and refused to make an immediate counter-offer.[61]He stated to President Clinton that, "the Arab leader who would surrender Jerusalem is not born yet".[76] The move was criticized even by a member of his own negotiating team and cabinet, Nabil Amr.

Finnst ykkur þetta sanngjarnt?
Haldiði að Hamas-liðar hefði hætt árásum ef þetta hefði gengið í gegn?
Haldiði að heitir Zionistar og öfgafulli hægri armur Likud bandalagsins hefði sætt sig við þetta? Sami armurinn og réð Yitshak Rabin af dögum 1995 fyrir að vera að semja við Palestínumenn?

Allt það sem hér að framan er skrifað er eingöngu skrifað til að hvetja fólk til að kynna sér ástandið vel og kyrfilega áður en það fer að dæma ástandið eins og það er í dag. Það á sér langa, erfiða og blóðuga forsögu sem sér svo sannarlega ekki fyrir endann á. Ég mun aldrei mæla aðferðum Hamas bót, en hvet fólk til að vera á varðbergi fyrir einföldum áróðursmeðulum eins og þessu myndbandi sem Sveinn sýnir okkur af sprengjutengingu Hamas við skóla. Svona nokkuð getur hver sem er sett upp með vír, sendibílalyftustjórntæki og heimiliskameru. Reynum eins og við getum að láta ekki blekkjast af áróðri. Ég sé ekki af hverju Hamas ætti að leggja sprengjuvír afturfyrir sanpoka á varðstöð Ísraelsmanna, í gegnum nýsprengt gat (sem hermennirnir segja stoltir frá að þeir hafi sjálfir sprengt) og síðan er okkur aldrei sýnd nein sprengja. Hamas eru útsmognari en þetta.

Fyrir mér er ástandið á landsvæðinu milli Miðjarðarhafs og árinnar Jordan algjörlega óásættanlegt. Hvað sem því líður hver sprengdi hvern fyrst og hver réðst á hvern fyrst þá eru aðferðir Ísralesmanna skelfilegar. Þeir einfaldlega girða fólk af, svelta það, pína og sprengja, síðan spyrja þeir “ætlarðu að vera góður”? Og rétt eins og með innlimun Gólan-Hæða er þetta allt í þeim göfuga tilgangi að verja þegna sína fyrir árásum. Ef þú króar af villidýr, særir það svöðusári og ert svo hneykslaður á að það vilji ekki láta klappa sér … dæmir það síðan ósamvinnuþýtt og hættulegt er nokkuð ljóst að þú ert annað hvort nautheimskur eða eitthvað annað vakir fyrir þér. 

Langstærstur hluti alþýðunnar í girðingum Palestínumanna og löndum Ísraelsmanna vill ekkert frekar en frið, en alveg eins og skæruliðar Hamas eru öfgamenn sem hafa lýst því yfir að þeir muni aldrei viðurkenna Ísrael og aldrei hætta fyrr en allt svæðið mill Miðjarðarhafs og Jórdaníu verði Palestínskt yfirráðasvæði, eru líka öfgasamtök í Ísrael sem ætla sér ekki að hætta fyrr en markmiðinu um Stór-Ísrael er náð. Frá stofnun Likud bandalagsins árið 1973 hafa þeir hvatt Ísraelsmenn til að setjast að á landssvæðum Palestínumanna. Frá því að “landamærin” voru sett eftir sex daga stríðið, stundum kallað Græna línan, hafa Ísraelsmenn stöðugt verið að ásælast og taka landsvæði sem þeir eiga ekkert tilkall til nema samkvæmt einhverri skilgreiningu á Stór-Ísrael.

Hér er besta kortið sem ég gat fundið af þessu, en enn og aftur hvet ég alla til að leita sér upplýsinga.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:West_Bank_%26_Gaza_Map_2007_(Settlements).png

Það sem talið er að Ísraelsmenn vilji í raun semja um er að á Gaza verði til Palestínskt ríki. Þar hafa Palestínumenn búið frá örófi alda og meira að segja Ísraelskir öfgamenn gera ekki sérstaklega tilkall til þess svæðis. Meira að segja Ariel Sharon, Likud maður stóð fyrir brottflutningi landnema á því svæði. Hins vegar vilja Ísraelsmenn fá Vesturbakkann. Þeir eru búnir að hreiðra þar um sig á víð og dreif, skipta svæðinu upp í fjögur svæði sem þeir stjórna umferð á milli. Þeir hafa sett upp girðingar og varðstöðvar til varnar landnemum.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d8/Westbankjan06.jpg

Enn og aftur vil ég taka það fram að ég er ekki að mæla hryðjuverkum Hamas eða annarra skæruliða/stjórnmálasamtaka bót, en það hlýtur að vera ljóst að Ísraelar hafa farið fram með frekju og á stundum offorsi á þessu svæði, vel bakkaðir upp af Bandaríkjamönnum og öðrum vesturveldum. Hernaðaraðstoð Bandaríkjanna við Ísrael er gígantísk, áætlað er að hún muni nema 30 milljörðum Bandaríkjadala næstu tíu árin. Einhversstaðar las um daginn að hver skattborgari í Ameríku borgaði 10.000 kr á ári í styrk til Ísraelsríkis. Af því fara um 4000 kr í efnahagsaðstoð og um 6000 kr í hernaðaraðstoð. Ísraelsmenn eru líka kjarnorkuríki og eru í raun öflug varðstöð Bandaríkjanna í miðjum arabaheimi.

Myndum við Íslendingar semja um svona nokkuð ef þetta væri staðan hér. Ef það væri til að mynda búið að ákveða það í alþjóðasamfélaginu að heimurinn hefði farið illa með Kúrda sem hafa ekki átt sitt eigið ríki lengi og verið ofsóttir hvar sem þeir búa? Í Tyrklandi og Írak? Þeir hefðu í upphafi fengið Eyjafjarðarsýslu, Suðurlandsundirlendið og Borgarfjörðinn, en smámsaman hefðu þeir dreyft úr sér og nú væri svo komið að það væri búið að girða af Vestfirði milli Gilsfjarðar og Steingrímsfjarðar og okkur settir þeir afarkostir að flytjast þangað öll og haga okkur vel, annars værum við bara sprengd og svelt til að vernda Kúrdíska borgara landsins?

Ég veit að þetta dæmi er ekki fullkomið, en að mörgu leiti ekki fráleitt.

En það magnaða er að ég held að stór hluti Palenstísku þjóðarinnar væri alveg til svona samkomulag, fyrir varanlegan frið, svo aðframkomin er hún. Að þeir sem vildu gætu gerst Ísraelskir ríkisborgarar og búið innan landamæra þess (sem um 1,3 milljónir þeirra hafa nú þegar gert) eða að öðrum kosti flutt á Gaza (ekki innan þeirrar gyrðingar sem nú er umhverfis Gaza heldur allavega þess svæðis sem tilheyrði Gaza 1967)

En hún veit sem er að þessi lausn mun aldrei skapa frið, Hamas og aðrir öfgahópar munu aldrei sætta sig við ástandið á Vesturbakkanum og hvernig að stofnun og útþenslu Ísraelsríkis hefur verið staðið. Eins er ljóst að öfgafullir hægrimenn í Ísrael vilja eiga Gólan-hæðir, Vesturbakkann allan og renna meira að segja hýru auga til Líbanon og vilja bara alls ekkert Palestínskt ríki. Það er því rétt hjá Sveini, málin eru í öngstræti.

En ég fordæmi aðferðir Ísraelsríkis við að gyrða af Palestínumenn og koma fram við þá ekki ósvipað og Nasistar komu fram við þá sjálfa í gettóum hér og þar í seinni heimstyrjöldinni. Það er þeim alveg ljóst að sú aðferð mun aldrei skila þeim friði eða að Palestínumenn láti af hryðjuverkum. Það vakir annað og meira fyrir þeim en það. Það er tómt mál um að tala að ætla fólki að hugsa “rökrétt” frá Skandinavískum bæjardyrum séð, undir þessum kringumstæðum. Og það sem gerist innan veggja fangelsa er álíka eðlilegt og það sem gerist í allt of litlum músmörgum músabúrum í tilraunastofum. Það er ekkert eðlilegt við fangelsi eða fangabúðir og tómt mál að tala um “eðlilega Skandinavíska rökhugsun” undir þeim formerkjum. Það er ósanngjarnt að dæma fólk sem er svipt öllum grundvallarmannréttindum, er pínt og svelt, yfirheyrt, einangrað og allt gert til að ýfa upp innbyrðis átök og tortryggni og ætla því að sýna sanngirni og yfirvegun.

Ég veit ekki alveg hvað ég myndi gera ef ættaróðalið mitt hefði verið tekið af fjölskyldunni minni og okkur boðið að fá skika norður á Hornströndum í staðinn. Ef að við hefðum verið fangelsuð, flutt nauðug og sum okkar drepin fyrir að mótmæla eða jafnvel snúast til varnar.

Mér finnst í raun hugmyndin hans Arthurs Balfour fín, og raunar voru meira að segja ýmsir Arabískir forystumenn því afar hlyntir að gyðingar kæmu til Palestínu og keyptu sér land og byggju þar.

"view with favour the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people" with the understanding that "nothing shall be done which may prejudice the civil and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and political status enjoyed by Jews in any other country."

Það er hins vegar morgunljóst að Ísraelsmenn hafa virt að vettugi miðhluta þessarar yfirlýsingar.

Friður sé með okkur öllum

Vill 72 milljarða neyðaraðstoð til Gaza

Til Hamingju Ísland

Ég vil þakka þeim kjarna Íslendinga sem undanfarið hefur staðið vaktina eins og hetjur. Herði Torfasyni, Gunnari Sigurðssyni,Merði Árnasyni og fleirum og fleirum. Ég myndi helst vilja telja alla upp en nenni því ekki. Ég gæti líka sagt skoðun mína á einstökum mótmælendum eða aðferðafræði þessa eða hins, en mér finnst það ástæðulaust. Þegar liðið vinnur sigur er maður ekki agnúast út í einstaka mistök leikmanna í hita leiksins.

Að hafa þurft að fylgjast með þessum leikum á netinu frá útlöndum allan tímann hefur verið nánast óþolandi á köflum, en sem betur fer hef ég ekki það sjálfsálit sem sumir af okkar "ástsælustu stjórnmálamönnum" síðustu áratuga virðast hafa, ég veit að ég er ekki ómissandi. Ég veit að án mín getur þjóðin heima bjargað sér. Mikið væri nú sennilega betur komið fyrir okkur ef ákveðnum mönnum liði aðeins meira eins og mér með það, ætli það væri ekki Seðlabanki á Íslandi þótt skipt væri um bankastjóra, það hefur verið gert áður er það ekki?

 Og ég styð það að Jóhanna Sigurðardóttir leiði nýja stjórn. Hvað sem má út á hana setja er hún heiðarleg, vinnusöm og trúir á jöfnuð og heiðarleika, nokkuð sem lítið hefur farið fyrir hjá ríki og borg undanfarið.

En hvað ætlum við að gera? Venjulega fólkið, alþýðan í landinu? Við verðum að muna það að sama hver stjórnar þá verðum við alltaf hér, eða börnin okkar (við gætum náttúrulega öll flutt burt) allavega verður landið okkar hérna áfram og okkur hlýtur að þykja vænt um það.  Höfum við lært eitthvað af þessu? Hvað þá? Mér hefur þótt mikið um það heima, að hver kenni öðrum um og fólk leiti að blóraböggli, og það eru fullkomlega eðlileg mannleg viðbrögð, en fyrst og síðast hljótum við að þurfa að líta í eigin barm hvert og eitt og skoða okkar eigin þátt í málunum, það er alveg ástæða til. Við þurfum nefninlega að ákveða hvernig samfélag við ætlum að hafa heima næstu áratugina, handa börnunum okkar, ekki bara fram að næstu kosningum eða næstu uppsveiflu.

Í fyrsta lagi þurfum við að skoða það hvernig við förum með atkvæðin okkar. Það hefur nefninlega sýnt sig aftur og aftur í gegnum ár og aldir að vald spillir. Það er sama hversu hreinir menn og konur eru þegar þeir leggja af stað á valdabrautinni, allir verða því að bráð fyrr eða síðar. Hugsjón kommúnismans var í upphafi göfug og gekk út á jöfnuð og að fólk réði landi sínu sjálft, en við vitum öll hvernig það fór. Einhversstaðar sá ég Fidel Castro nýlega á lista yfir ríkustu menn heims, það hýtur að segja eitthvað. Undanfarið hefur það komið fyrir að ástandinu heima hefur verið líkt við ástandið í Zimbabwe og þar er nú annar snillingur við völd. En vissuð þið að fyrstu tíu árin í valdtíð sinni náði Robert Mugabe undraverðum árangri? (Zimbabwe öðlaðist sjálfstæði 1980)

However, World Bank report, after independence indicates that:
Zimbabwe gave priority to human resource investments and support for smallholder agriculture," and as a result, "smallholder agriculture expanded rapidly during the first half of the 1980s and social indicators improved quickly." From 1980 to 1990 infant mortality decreased from 86 to 49 per 1000 live births, under five mortality was reduced from 128 to 58 per 1000 live births, and immunisation increased from 25% to 80% of the population. Also, "child malnutrition fell from 22% to 12% and life expectancy increased from 56 to 64. By 1990, Zimbabwe had a lower infant mortality rate, higher adult literacy and higher school enrollment rate than average for developing countries

Þannig að það var ekki eins og hann hafi verið illur frá upphafi, nei, hann bara gat ekki sleppt. Raunar segja sumir að hann hafi bara hálfbilast eftir að konan hans dó 1993 að mig minnir, en hann var á forsíðum blaða hérna úti um daginn fyrir það að andstæðingar hans, sem voru að reyna mynda með honum þjóðstjórn (sem hann hafði lofað að gera) ásökuðu hann um að vilja ekki sleppa takinu á neinu. Það var mynd af honum í ræðustól þar sem hann sagði brjálaður "Zimbabwe is mine" bara eins og Gollum í Hirngadróttinssögu. 

Sjá hér: http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/7791574.stm  

 Svona verða menn af því að fá að stjórna óáreittir í 28 ár 

Hvað er Davíð aftur búinn að vera lengi við völd frá því hann varð Borgarstjóri?

Hvað átti hann aftur að hafa sagt við Sigurð bankastjóra í Ameríkunni forðum?

Með þessu er ég svo sannarlega ekk að verja bankastjórana okkar, sem að mínu viti eru algerar mannleysur sem sviku þjóð sína fyrir nýja og merkilegari vini í útlöndum og peninga.

Með þessu er ég heldur ekki að ráðast að persónu Davíðs Oddssonar, ég held að hann sé góður maður sem vill okkur öllum (eða flestum) vel.

Ég er að biðja þjóð mína passa upp á það í framtíðinni að dreifa valdinu. Stundum verður bara að breyta breytinganna vegna, til að hreinsa til. Þa skiptir ekki máli hvort við erum kratar eða blámenn. Það er ekki svo mikill munur á þessum stjórnmálaflokkum þegar allt kemur til alls, við hljótum að fara að læra það. Hér er jafnaðarþjóðfélag eins og alls staðar í kringum okkur og við erum hluti af hagkerfi heimsins sem lýtur ákveðnum lögmálum og við verðum bara að fylgja því. Allt annað er spurning um smáatriði og útfærslur. Jarðgöng eða mislæg gatnamót? Nýjan spítala eða betri nýtingu? 18%stýrivextir eða 16%? Ekki halda að það verði neinar stórkostlega breytingar á högum okkar alþýðunnar á næstunni þrátt fyrir breytingar á stjórnarfólki í brúnni. Það er samt von til þess að ný ríkisstjórn treysti sér til að velta við steinum og að þeir sem ábyrgð beri fái réttláta málsmeðferð.

Látum það aldrei koma fyrir aftur að sama fólkið stjórni landinu í 20 ár!

Aldrei!

Þótt lýðræði sé meingallað fyrirbæri þá er það það skársta sem er í boði ennþá. Enn það er bara skást ef við látum það virka og notum það til að skipta um stjórnendur reglulega og dreifa völdunum.  Við skulum byrja á að líta í eigin rann og átta okkur á því að vald myndi líklega fara alveg ein með okkur og alla aðra og láta síðan af hugmyndum okkar með að fara og hnakkaskjóta valdhafa og fangelsa. Síðan skulum við aðeins fara yfir það hvar okkur sjálfum varð fótaskortur. Síðan skulum við gagnrýna aðra og að lokum sameinast um að byggja upp þjóðfélagið á nýjum/gömlum góðum gildum. 

Við lékum öll með. Allir sem gátu tóku lán, stækkuðu húsið, keyptu annan bíl, fengu sér sumarbústað, borðuðu humar tvisvar í viku, fóru til útlanda þegar þeim datt í hug, voru með yfirdrátt, þáðu kokteilboð hjá ríka og fræga fólkinu ef það bauðst, státuðu sig af útrásarvíkingunum og lifistandardinum hérna osfrv. Öll tókum við á einhvern hátt þátt í þessu. Í það minnst létum við sjálfstæðisflokkinn komast upp með það aftur og aftur í kosningum að vera endurkjörinn á forsendum eins og þessum: "íslenska þjóðin hefur aldrei haft það betra en núna" (og það er rétt hugsuðum við, við höfum aldrei haft það betra en núna) "það er engum örðum en sjálfstæðisflokknum treystandi fyrir fjármálstjórn þessa lands" "Haldiði að þið mynduð hafa það betra ef Vinstri grænir réðu hérna ríkjum"? (haha nehei hugsuðum við, það væri nú bara að fara aftur til ársins 1970) (Hvað, var ekki bara fínt að búa á Íslandi árið 1970, ekki heyrist mér annað á foreldrum mínum). Við leyfðum þessu að gerast. Við kusum þetta yfir okkur aftur og aftur af því að það var svo gaman í partýinu og við áttum svo mikið dót og vorum svo töff klædd og vorum alltaf í útlöndum og vorum bara að eigin áliti best í heimi. Og við kusum að trúa á skipstjórana í blindni af því að það var svo gaman í partíinu og tókum öll þátt í því að segja við erlenda fjármálasérfræðinga og Steingrím Joð og Ögmund og Jóhönnu og aðra sem settu ofan í við okkur "Uss, þegiði, ekki vera svona leiðinleg, það er partý, það er gaman!! Djöfulli eruð þið ómerkileg og öfundsjúk og leiðinleg."

Lýðræði virkar bara ef við látum það virka!

Við leyfðum þeim líka í partýinu að rugla saman stjórnvaldinu þannig að það voru lítil sem engin mörk milli stjórnvalds, framkvæmdavalds, dómsvalds, aðhalds og svo framvegis, það skipti okkur ekki máli af því að við höfðum það svo gott.

Ég ætla að segja ykkur tvö lítil dæmi.

Ég er að læra Gjörningalist hérna í London. Ekki eins og við skiljum hana heima, mér finnst hún hafa soldin geðveikis/fíflagangsstimpil heima. Hérna úti taka menn þetta mjög alvarlega og þetta þykir afar áhrifaríkt og virkt listform.

Ég var að lesa sögu gjörningarlistar í Kína, frábæra bók sem heitir einfaldlega China Live (gjörningalist er yfirleitt kölluð Performance art á ensku eða Live art, ergo titillinn) Þar er farið yfir sögu þessarar listgreinar í Kína. Hvernig henni óx ásmegin eftir því sem eftirliti og ritskoðun jókst. Á áttunda og níunda áratugnum voru kínverskir gjörningalistamenn ofsóttir og fangelsaðir við hvert tækifæri, en þeir voru einnig dýrkaðir og dáðir. Þeir frömdu list sína í kjöllurum og bakherbergjum og allsstaðar var fullt. Í kringum þá störfuðu öflugar andstöðuhreyfingar sem leituðu leiðar til að fella stjórnina og koma á réttlátara þjóðfélagi. Þegar leið á níunda áratuginn varð þessi alda meira og meira áberandi. Listamenn og stúdentar færðu sig upp á skaftið og fóru að sýna andstöðu sína á meira og meira áberandi hátt. Þeim var reyndar gefið undir fótinn með það af Hu Yaobang, formanni kommúnistaflokksins sem vildi í raun auka mál- og skoðanafrelsi í landinu. Hvað sem öðru leið þá neyddi Deng Xiaoping hann til að segja af sér árið 1987, fyrir þér sakir að vera að slaka um of á taumunum. Dauði Hu tveimur árum seinna varð síðan einn af neistunum sem kveikti bálið að mótmælunum Torgi hins himneska friðar vorið 1989. Við ættum flest að muna hvernig þau fóru, og ef ekki ættuð þið að rifja það upp. Við þetta urðu Kínversk stjórnvöld hrædd. Þau vissu að sjálfsögðu hvað alþýðan getur ef hún tekur sig saman. Þeir voru ekki búnir að gleyma því hvernig kommúnistaflokkurinn komst sjálfur til valda. En Deng Xiaoping er náttúrulega snillingur og nú ætla ég að vitna beint í þessa bók China Live.

"Deng had to take people's mind away from politics, and the only way to do that was by enabling people to make more money, that lure to make more money became irresistible for more and more people. welth and pleasure became the keystones to the economy and the catering and leisure industries grew esponentially. It was a slow process but people were replacing idealism with pragmatism. Ten years after 1989, Beijing was a completely changed place. It had become a pleasure-dome for restaurants, karoke bars and massage parlours. The body had replaced the mind as the main focus of attention. For many people physical pleasure had replaced thought, and idealism has largely become the object of contempt and ridicule. The change of agenda from politics to economics was far more subtle than people could realise. The ability to instantly change their lives was so much more powerful than the seemingly empty rhetoric of idealism. the goverment knew that the people wanted to enjoy themselves without the burden of tiresom preachers. They slowly developed an entirely different method of controling artistic content.- by making the margins irrelevant.

Hljómar þetta kunnuglega?

Stuttu seinna í textanu er haft eftir einum af þessum andófslistamönnum að það sé reyndar ágætt við ástandið í dag að hann þurfi ekki að hafa áhyggjur af því daginn út og daginn inn að vera handtekinn og yfirheyrður eða að fjölskyldu hans sé hótað. Nú megi hann gera nokkurn vegin það sem honum sýnist, vandamálið sé bara að það komi enginn lengur að sjá sýningarnar hans, öllum sé sama og finnist bylting og þessháttar kjaftæði leiðinlegt.  Nú séu þeir bara skrítnir listamenn sem séu leiðinlegir og vilji ekki vera með í partýinu.

Var það ekki einmitt í skjóli neyslu okkar og hrifningarvímu sem stjórnvöldum og sniðugum bisnessmönnum leyfðist að gera nokkrun vegin það sem þeir vildu? 

Einhversstaðar, ég bara get ekki munað hvar las ég eftir vitran mann þessa setningu.

"Neo - capitalism is modern slavery".  

Það finnst mér líka. Verðgildi okkar í dag er mælt í neyslugetu. Það er fag í skólum að komast að því nákvæmlega hvað við getum neitt mikil magns. Hvað við séum tilbúin að leggja á okkur til að neyta þessa og hins og þar fram eftir götunum. Markaðs og auglýsingafræði. Og hvar erum við stödd í dag? Við vinnum eins og skepnur (eru ekki íslendingar þeir sem vinna mesta yfirvinnu vestrænna þjóða?) til að eiga fyrir neyslu sem við höfum ekkert við að gera til að geta litið í spegil að morgni og sagt við okkur sjálf að vð séum með í leiknum, séum ekki síðri en hinir í sauma eða jeppaklúbbnum, förum ekki minna til útlanda og eigum ekki minni sumarbústað. Við gleyptum alla beituna. Og þegar það var ekki hægt að ná meira út úr okkur á þeim launum sem við höfðum var farið að lána okkur fyrir neyslunni. Og þegar það var ekki nóg var farið að sannfæra okkur um að við yrðum að eignast allt og gera allt og líka að spara mjög mikið (leggja peninga inn í lífeyrissjóði og banka) til að geta haft það huggulegt sem fyrst, helst hætt að vinna um fimmtugt. Allar leiðir fundnar til að tuska okkur áfram... í neyslu! En bara á svo helvíti klókan hátt. Á þeim forsendum að þetta væri lífið og þetta væri frelsið og þetta væri allt saman það okkur dreymdi um. Og djöfulli var það gaman allt saman. Ef maður hafði milljón á mánuði eftir skatta þá hafði maður efni á neyslu ( á lánum að sjálfsögðu) fyrir 800 þúsund. (húsnæðislán, bílalán, innbúslán og hvað þetta hét nú allt) Þetta var ekki lengur spurning um hvað þú áttir eða hvers þú aflaðir, heldur "fjármagnsflæði eða peningaflæði" og allt á þeim forsendum að hlutirnir gætu bara orðið betri.

"Það er langbest að taka erlend lán ef þú getur staðið af þér smá sveiflur. Ekki það að maður væri nátturulega fokked ef hér færi allt til andskotans en hey! Hvað ætti að klikka ? Afhverju ætti eitthvað að klikka? Ætti þá ekki alveg eins að klikka í Japan eins og hér?" (þetta sagðu vinur minn einu sinni við mig í partýi þegar hann var að reyna að fá mig til að skuldbreyta og eignast meira og útskýra hvernig hann gerði þetta)

Ég heyrði sögu um daginn af fólki sem ég þekki sem var með í leiknum alla leið. Áttu tvo bíla og tvö mótorhjól og risastórt hús sem þau höfðu ekkert við að gera og allt nýtt og allt í botni á erlendum lánum. Þegar að bólan sprakk "áttu" þau enn allt dótið sitt, því enginn vildi kaupa það, áttu ekki fyrir afborgunum eða neinu og áttu ekki fyrir skólamáltíðum handa börnunum sínum. Hugsiði ykkur, að sitja í höllinni með bílana fyrir utan og hjólin í bískúrnunum og allt hitt sem ég ætla ekki að nefna, og eiga ekki fyrir mat handa börnunum sínum, eiga ekkert cash.  Hvað rugl er þetta??

 Við erum semsagt búin að láta glepja okkur af því nákvæmlega sama og Kínverjar. Kannski erum við ginkeyptari fyrir þessu en segjum Japanir (sem spara víst þjóða mest), vegna þess hversu nýrík við erum, vegna þess hversu stutt það er síðan við komum úr torfkofunum. Kannski erum drifin áfram af einhverri minnimáttarkennd yfir því að vera svo stutt komin af fátækri ófrjálsri þjóð sem var aðhlátursefni Dana um nokkrar aldir. Kannski er líka bara búið að hrósa okkur of mikið og segja okkur að við séum fallegust og duglegust og og mest og best miðað við höfðatölu og okkur bara finnst að við verðum að standa undir því. Kannski erum við bara búin að vera allt of dugleg við að segja okkur það sjálf. Kannski erum við bara of fámenn til að ráða við þetta? Smáþorparinn er svo stutt undir yfirborðinu á okkur. Afi minn hefur sagt mér sögur af skaganum þegar hann var að alast þar upp, af kjaftaganginum og hvað fólk lagði á sig til að skera sig ekki út eða láta ekki tala um sig eða, það sem verst var, að fá á sig niðrandi viðurnefni eða jafnvel vísu. Kannski erum við bara allt of upptekin af því að vera betri, ríkari, fallegri og skemmtilegri en fólkið í næsta húsi. Kannski erum við tilbúin að vinna helling aukalega til að eiga flottari jeppa en Jón á móti.

Við allavega, sem þjóð, misstum sjónar af því öllu sem raunverulega skiptir máli í ærslaleiknum við að eignast drasl og hluti. Við eyddum minni og minni tíma með fjölskyldunni okkar, börnunum, ættingjum og vinum. Hugsjónir og framtíðarsýn, samheldni og þjóðfélagsgerð fóru útbyrðis. Við trúðum því að hamingjan væri mæld í utanlandferðum, sumarhúsum og kokteilboðum, ekki í hinum sönnu lífsgæðum. Að slaka á í góðra vina hópi og gera ekki neitt af viti með þeim sem manni þykir vænt um. Við vorum farin að trúa á einkavæðingu grunnþátta samfélagsins af því að við höfðum það "öll"(set öll innan gæsalappa því að að sjálfsögðu var hér fullt af fátæku fólki) svo gott að við trúðum því að við gætum alltaf reddað okkur á eigin spýtur. 

Jöfnuður og valddreyfing er það eina sem gengur til lengdar, það er bara þannig. Ég skora á ykkur að fara yfir landakortið af heiminum. Þar sem mest er fátækt, er mestur ójöfnuður og mest af verulega ríku fólki. 

Hitt sem mig langaði að minnast á  er af baráttu verkalýðshreyfingarinnar Samstöðu í Póllandi. Ég var að horfa á heimildarmynd um daginn um þá atburði og þar kom ýmislegt merkilegt fram. En það sem mér þykir merkilegt í samhengi við atburðina heima á Íslandi er að einn af forkólfunum lýsti því sem gerðist á þessum árum í Póllandi á eftirfarandi hátt ca. 

Í 35 ár var við lýði algert einveldi í Póllandi. Það vald gætti ekki að sér. Það valdi sér fólk í flokkinn og í kringum sig sem var því á allan hátt hliðholt. Það skipti meira máli til að komast í flokkinn og "áfram í þjóðfélaginu" að gangast við því valdi sem fyrir var, að draga það ekki í efa og að vinna með því, gegn "óvinum" þess, sama hver hann var. Þannig urðu til tvö lið í landinum, valdhafar og þeirra stuðningsmenn og ... alþýðan. Smámsaman gleymdist hin kommúníska hugsjón og alþýðan var til fyrir valdhafana, valdhafarnir voru ekki að vinna fyrir alþýðuna. Það sem smámsaman gerðist var það að í liði alþýðunnar varð smámsaman svo mikið til af hæfileikaríku og vel menntuðu fólki (samanber forsprakka Samstöðu) sem enginn hafði áhuga á að fá til liðs við valdhafana, eða að hæfileikaríka fókið vildi ekki ganga til liðs við valdhafana, af því að það var ekki tilbúið að skrifa undir allt sem þar gerðist. Einn daginn brast svo bara stíflan. Það var ekkert í spilunum sem benti til byltingar þá frekar en aðra daga.Upphafið var einfaldlega að Önnu Walentynowicz var sagt upp störfum sem kranamanni í Gdansk skipasmíðastöðinni af því að hún hafði gert athugasemd við það hvernig stjórn starfsmannasamtakanna úthlutaði bónusgreiðslum sem áttu að fara til þeirra sem fyrir þeim höfðu unnið, einungis meðal stjórnarmannanna. Við þessu sagði hún nei, var rekin og alþýðan, verkamennirnir fengu nóg og stóðu með henni. 

Kannski er eitthvað svipað að gerast heima?

Vonandi.

Vonandi erum við ekki bara fúl yfir því að einhver tók allt dótið af okkur, lokaði partýinu og rak alla út. Ég vona svo sannarlega að við ætlum að taka okkur sjálf í gegn og bakka aðeins. Finna hvað það er gott að vera Íslendingur af því að þar eru allir því sem næst jafnir. Allir þekkja alla. Af því að við höfum landrými  og nálægð hvert við annað sem gerir okkur kleyft að vera samheldin en þó frjáls og útaf fyrir okkur þegar við viljum það. Ég vona að við endurskoðum okkar eigin gildi áður en við höldum áfram. Við verðum að gera það. Afi minn og amma, sem bjuggu í bröggum og torfkofum eru að verða 88 ára. Kynslóðin sem man hvernig það var að búa hér í ófrjálsu landi er að hverfa og við sem höfum við hana tengsl verðum að sjá til þess að hafa í heiðri arflefð okkar. Komandi kynslóðir muna (upp til hópa) ekki hafa upplifað skort heldur auðlegð, ekki þá baráttu sem háð var fyrir því að komast þangað sem við erum komin. Það er ekki sjálfsagt að við séum þar. Það ættum við að vita núna, tæknilega gjaldþrota þjóð.

Ef við viljum fara í ESB þá vona ég að það sé á þeim forsendum að við viljum að hér ríki meiri jöfnuður og árverkni í fjármálum, að hér sé eftirlit frá stærri aðila með stjórnunarháttum hér. Að það þjóni svipuðum hagsmunum og sameining hreppa og sveitafélaga, að setja stjórnun landsins í stærra samhengi og að taka stjórnmál hér af persónulegum nótum, þar sem vinagreiðar og flokkadrættir víkji fyrir almenningshagsmunum. Ég vona að við séum ekki að sækja um í ESB til að eignast stóra bróður sem á að bjarga okkur og láta okkur hafa peninga svo við getum fengið dótið okkar aftur og haldið áfram að vera í partýí. Ef það er drifkrafturinn, þá held ég að við höfum gott af því sem þjóð að koma okkur út úr okkar for á eigin spýtum.

Ísland er frábær staður. Ég elska landið mitt, fjölskylduna mína, bóndabæinn minn, vini mína og íslensku þjóðina ... þegar hún stendur saman og safnar peningum handa fórnarlömbum snjóflóðanna á Súðavík og Flateyri og handa fátækum í Afríku. Ég elska að þar eigi allir jafna möguleika til menntunar og heilbrigðisþjónustu. Að ég þurfi bara að hringja eitt símtal til að fá gsm númerið hjá forsetanum og að þar til nú nýlega þurfi enginn að vera með sérstaka öryggisgæslu eða hafa miklar áhyggjur af því að vera rændur eða skotinn.

En ég verð að viðurkenna það að mér hefur á stundum undanfarin ár, ekki fundist neitt sérlega gaman að því að vera íslendingur og fátækur listamaður í Reykjavík. Ég átti gamlan bíl 1996 módel, sem ég seldi á 25.000 kr áður en ég fór út, og tveggja herbergja íbúð á íbúðasjóðslánum og ég þótti bara frekar púkó. Mér þótti ég sjálfur oft frekar púkó, að vera ekki með í leiknum. Ég er ekki að reyna að hefja mig upp á neinn hátt með að segja þetta, en ég er náttúrulega feginn núna. Ég sá þetta ekki fyrir og hrópaði ekki varnaðarorð á torgum úti. Það var bara ekki séns fyrir mig að vera með á óreglulegum og lágum tekjum, annars hefði ég örugglega spilað með.

Ég hlakka til að koma aftur heim í nýtt betra landslag, og vona að ég eigi eftir að spila meira á spil með vinum mínum, ríða meira út með fjölskyldunni minni og skapa meira af list sem er á æðra plani en að vera afþreying fyrir fólk sem hefur bara áhuga á að eignast meira dót, græða meiri pening og vinna meira. Við erum svo miklu betri en neysla okkar undanfarið segir til um. 

Áfram Ísland (best í heimi)

Og aftur til hamingju með að alþýðan láti ekki vaða yfir sig. Það þurfti mikið til en stundum er það bara þannig.

Til Hamingju 

  

 

VG leggur línurnar

Að vera utanveltu

Já ég er að manna mig upp í að taka þátt í þjóðmálaumræðunni heima með því að fara að blogga. Það er líklega eina raunhæfa leiðin héðan frá London. Ég er búinn að reyna að sætta mig við að taka ekki þátt í henni af ýmsum ástæðum. Í fyrsta lagi hef ég reynt að segja mér að ég eigi að einbeita mér að náminum, það sé hvort eð er ekki úrslitaatriði fyrir Ísland hvort ég tek þátt í þessu orðaskaki heima eða ekki. Í öðru lagi hefur mér fundist hún einkennast af persónulegu skítkasti manna á milli og ég hef engan sérstakan áhuga á að standa í því. Það er raunar það sem mér hefur aldrei hugnast við stjórnmál og stjórnmálaumræðu, það hvað hún virðist snúast mikið um að níða skóinn af náunganum til að sína fram á eigin ágæti. Í þriðja lagi er bara hreinlega erfitt að setja sig inn í aðstæðurnar heima og mér hefur fundist eins og af þeim sökum sé ég ekki til þess fallinn að taka beinan þátt.

En ég verð að vera með. Ég hugsa mikið heim og hef miklar skoðanir á málunum. Ég held að það sé betra að vera með hér heldur en að skammast í kærustunni hérna úti og þeim fáu íslendingum sem ég hitti. Það er vissulega ekki eins að vera hérna úti og að vera heima en það er samt ekkert síður áþreifanlegt. Að vera hérna þegar að það að segjast vera íslendingur breytti viðbrögðum viðmælenda úr "ohh Björk, Sigurrós, Geysers, nightlife, beautiful nature" í "ohh shit, financial crisis, icesave, kaupthing edge" Við erum frægari hér en nokkru sinni síðan á víkingatímum og ekki af góðu. Englendingar sem ég þekki og umgengst hafa tapað peningum en vita sem er að ekki er við mig eða aðra námsmenn að sakast. Ég umgengst reyndar upp til hópa réttsýnt og vel upplýst fólk, en ekki myndi ég hætta mér einn inn á bar í Blackpool og hrópa yfir allt að ég væri Íslendingur.

Ég var hér úti þegar að maður vissi aldrei þegar að maður vaknaði hvort að gengið stæði þannig námslánin dyggðu fyrir leigunni eða hvort hægt yrði að millifæra peninga frá Íslandi hingað út. Það er bara þannig og frá því sjónarhorni mun ég reyna að blogga, málefnalega, án persónulegs skítkasts um það sem skiptir mig máli og að mínu viti skiptir okkur öll máli.

 

Ég er að læra á þetta blogg dæmi og ætla að sjá hvort þetta birtist og svo framvegis

Ísland!

 Gummi